Heet!
Door: elieninberlien
Blijf op de hoogte en volg Eline
08 Juni 2011 | Duitsland, Berlijn
De afgelopen weken was het hier niet uit te houden, tropische temperaturen maakten Berlijn tot een menselijke frituurpan. Vooral in de metro was het niet uit te houden. Vele Berlijners chillen aan de vele stadstrandjes aan de Spree of reizen een stukje verder naar Wannsee, waar de illusie van een strand wordt hoog gehouden.
Miriam is op bezoek geweest, waarbij het bezoek aan Kunsthaus Tacheles me het meest is bijgebleven. Dit na de val van de muur leegstaande gebouw werd door kunstenaars bezet en tot op de dag van vandaag treed je binnen in een fleurig huis, de wanden vol met graffiti en de neus na enkele traptreden vol gesnoven met authentieke pislucht. Kunstenaars maken daar bijzondere dingen, maar Tacheles dreigt te verdwijnen doordat de grond een bank toebehoort. Het was heel interessant om met de kunstenaars een praatje te maken en een beetje met mijn Duits te pochen en natuurlijk vele mooie tekeningen te kopen.
Verder is een deel van mijn familie op bezoek geweest, wat natuurlijk heel erg fijn was. De dropjes zijn alweer op en de kilo's Nederlandse kaas vliegen er ook door heen. Ik zag mijn huisgenoot net een stuk wegsmikkelen. Er gaat niets boven Nederlandse kaas! Het was een echt terrasjesweekend en ik bedank het bezoek voor het drie dagen achter elkaar uit eten gaan. We hebben ook het Dalimuseum bezocht, waar ik heel graag heen wilde. Het was heel mooi en interessant, alleen jammer dat het vooral Dali's voorschetsen waren en niet zijn schilderijen. Maar nu heb ik weer een goede reden om nog eens naar Barcelona te gaan!
Gisteren heb ik met een groepje van Nederlandse Taal en Cultuur van de universiteit hier het schloss Oranienburg en het concentratiekamp Sachsenhausen bezocht. Alleen bij het ochtendprogramma had ik een klassieke Elineblunder. Er zijn namelijk meerdere stations in Berlijn, waarvan de naam met Oranienburg begint. Ik stond netjes om tien uur bij Oranienburgerstrasse te wachten, maar om vijf over tien zag ik nog geen kip! Na een belletje kwam ik erachter dat ik op station Oranienburg had moeten zijn, een stuk buiten de stad. Dus toen heb ik zo'n beetje driekwart van de rondleiding gemist omdat ik nog een treinreis van ongeveer een uur voor de boeg had. Maar bij het bezoek van Sachsenhausen was ik een en al oor. Het blijft toch indrukwekkend als je zo'n plek bezoekt en je de verhalen hoort. Ik vond het ook wel bijzonder om zoiets een keer te bezoeken met Duitsers, die het net zo goed willen begrijpen, maar er toch een iets ander gevoel bij moeten hebben, als ze door de ruines lopen van een bizar gebeuren, dat door hun land is ondernomen. De gids was een wetenschapper en hij wist echt heel erg veel van het kamp en had ook zijn best gedaan om speciaal voor ons iets over Nederlanders in het kamp te vertellen. Na een rondleiding van drieenhalf uur was ik toch wel een beetje gaar, maar het was de moeite waard. Ik ga niet vertellen wat de gids allemaal heeft uitgelegd, je moet gewoon een keer in je leven zelf zoiets bezoeken.
Berlijn is wel echt een fijne stad in de zomer. Overal zitten mensen op terrasjes, waar je alles kunt bestellen, behalve ijsthee en ik weet nog steeds niet waarom, overal puffen mensen uit aan het water, ieder weekend is er weer een ander Strassenfest en mensen flaneren met bier over straat. Dit weekend is er ook zo'n stratenfeest, Karnaval der Kulturen, ik ben van plan om een bezoekje te brengen met wat mensen van het Erasmusprogramma.
Terwijl ik deze blog schrijf, raakt langzaam de inspiratie op. Ik besef me dat ik gewoon aan Berlijn gewend ben geraakt, verknocht toch ook een beetje, maar tegelijkertijd kan ik de stad ook haten. Zoals een man zijn vrouw (toch?). Het ene moment vervloek ik de stank ik de metro, het andere moment lach ik om een stel Fransen, die me totaal verward de weg naar de Brandenburger Tor vragen en die ik ze inmiddels moeiteloos kan wijzen. Ik gluur door de ruiten van de vele alternatieve en tweedehands winkeltjes op zoek naar nieuwe koopjes, ik hou van alle lekkernijen die je hier bij de bakker op elke straathoek kunt krijgen (favoriet: Kaesekirschplunder, don't try this at home, heel slecht voor de lijn), ik geniet van Apfelschorle op het terras, ik hou van de Brezel en inmiddels zelfs een beetje van de Berliner Schnautze. Ik verwonder me over het feit dat Duitse vriendinnen elkaar midden op de gangen van de universiteit in de armen vallen alsof ze elkaar jaren niet hebben gezien. Een knuffel is normaal voor Duitsers. Ik ben niet zo knuffelig en moest me daar in het begin toch wel overheen zetten. Iemand krijgt bij mij pas een knuffel als deze ook echt wordt verdiend. Ik kijk mijn ogen uit, wat is deze stad groen in de zomer! Ik flaneer samen met mijn familie over Unter den Linden en ik bedenk me dat het een goede keuze was om een half jaar in Berlijn te gaan vertoeven. Ik blijf nog even.
Miriam is op bezoek geweest, waarbij het bezoek aan Kunsthaus Tacheles me het meest is bijgebleven. Dit na de val van de muur leegstaande gebouw werd door kunstenaars bezet en tot op de dag van vandaag treed je binnen in een fleurig huis, de wanden vol met graffiti en de neus na enkele traptreden vol gesnoven met authentieke pislucht. Kunstenaars maken daar bijzondere dingen, maar Tacheles dreigt te verdwijnen doordat de grond een bank toebehoort. Het was heel interessant om met de kunstenaars een praatje te maken en een beetje met mijn Duits te pochen en natuurlijk vele mooie tekeningen te kopen.
Verder is een deel van mijn familie op bezoek geweest, wat natuurlijk heel erg fijn was. De dropjes zijn alweer op en de kilo's Nederlandse kaas vliegen er ook door heen. Ik zag mijn huisgenoot net een stuk wegsmikkelen. Er gaat niets boven Nederlandse kaas! Het was een echt terrasjesweekend en ik bedank het bezoek voor het drie dagen achter elkaar uit eten gaan. We hebben ook het Dalimuseum bezocht, waar ik heel graag heen wilde. Het was heel mooi en interessant, alleen jammer dat het vooral Dali's voorschetsen waren en niet zijn schilderijen. Maar nu heb ik weer een goede reden om nog eens naar Barcelona te gaan!
Gisteren heb ik met een groepje van Nederlandse Taal en Cultuur van de universiteit hier het schloss Oranienburg en het concentratiekamp Sachsenhausen bezocht. Alleen bij het ochtendprogramma had ik een klassieke Elineblunder. Er zijn namelijk meerdere stations in Berlijn, waarvan de naam met Oranienburg begint. Ik stond netjes om tien uur bij Oranienburgerstrasse te wachten, maar om vijf over tien zag ik nog geen kip! Na een belletje kwam ik erachter dat ik op station Oranienburg had moeten zijn, een stuk buiten de stad. Dus toen heb ik zo'n beetje driekwart van de rondleiding gemist omdat ik nog een treinreis van ongeveer een uur voor de boeg had. Maar bij het bezoek van Sachsenhausen was ik een en al oor. Het blijft toch indrukwekkend als je zo'n plek bezoekt en je de verhalen hoort. Ik vond het ook wel bijzonder om zoiets een keer te bezoeken met Duitsers, die het net zo goed willen begrijpen, maar er toch een iets ander gevoel bij moeten hebben, als ze door de ruines lopen van een bizar gebeuren, dat door hun land is ondernomen. De gids was een wetenschapper en hij wist echt heel erg veel van het kamp en had ook zijn best gedaan om speciaal voor ons iets over Nederlanders in het kamp te vertellen. Na een rondleiding van drieenhalf uur was ik toch wel een beetje gaar, maar het was de moeite waard. Ik ga niet vertellen wat de gids allemaal heeft uitgelegd, je moet gewoon een keer in je leven zelf zoiets bezoeken.
Berlijn is wel echt een fijne stad in de zomer. Overal zitten mensen op terrasjes, waar je alles kunt bestellen, behalve ijsthee en ik weet nog steeds niet waarom, overal puffen mensen uit aan het water, ieder weekend is er weer een ander Strassenfest en mensen flaneren met bier over straat. Dit weekend is er ook zo'n stratenfeest, Karnaval der Kulturen, ik ben van plan om een bezoekje te brengen met wat mensen van het Erasmusprogramma.
Terwijl ik deze blog schrijf, raakt langzaam de inspiratie op. Ik besef me dat ik gewoon aan Berlijn gewend ben geraakt, verknocht toch ook een beetje, maar tegelijkertijd kan ik de stad ook haten. Zoals een man zijn vrouw (toch?). Het ene moment vervloek ik de stank ik de metro, het andere moment lach ik om een stel Fransen, die me totaal verward de weg naar de Brandenburger Tor vragen en die ik ze inmiddels moeiteloos kan wijzen. Ik gluur door de ruiten van de vele alternatieve en tweedehands winkeltjes op zoek naar nieuwe koopjes, ik hou van alle lekkernijen die je hier bij de bakker op elke straathoek kunt krijgen (favoriet: Kaesekirschplunder, don't try this at home, heel slecht voor de lijn), ik geniet van Apfelschorle op het terras, ik hou van de Brezel en inmiddels zelfs een beetje van de Berliner Schnautze. Ik verwonder me over het feit dat Duitse vriendinnen elkaar midden op de gangen van de universiteit in de armen vallen alsof ze elkaar jaren niet hebben gezien. Een knuffel is normaal voor Duitsers. Ik ben niet zo knuffelig en moest me daar in het begin toch wel overheen zetten. Iemand krijgt bij mij pas een knuffel als deze ook echt wordt verdiend. Ik kijk mijn ogen uit, wat is deze stad groen in de zomer! Ik flaneer samen met mijn familie over Unter den Linden en ik bedenk me dat het een goede keuze was om een half jaar in Berlijn te gaan vertoeven. Ik blijf nog even.
-
08 Juni 2011 - 21:55
Lydia:
Ik hou van je eigen-analystische -vermogen op het einde, naar mijn weten een prima analyse :p Maar waar is het duits, heb me er net op geoefend :s Fijn dat je zoveel bezoek hebt gehad en natuurlijk het indrukwekkende concentratiekamp! Heel interessant! Veel plezier nog :) -x- -
08 Juni 2011 - 22:23
Margreet:
:) -
09 Juni 2011 - 00:13
Anne En Bram:
Heey Eline! Leuk om te lezen dat Berlijn ondertussen een soort Nijmegen voor je is geworden. Dat van die Nederlandse kaas dat klinkt heel erg bekend in de oren. Ondertussen komt bijna bij elke maaltijd van ons het Nederlandse eten te sprake, dus ik snap wat je bedoelt. Veel plezier met je 'even' tijd die je nog in Berlijn hebt! Dikke knuffel (om het maar op een Duitse manier af te sluiten) ;) -
09 Juni 2011 - 06:36
Joke Limmen-wester:
Gossie Eline,
Wat een verwarmend verslag, ik was zo ook even in Berlijn. Jammer dat ik niet met je ouders mee kon komen. De auto zat al vol en je eigen familie gaat voor. Fijn dat ze naar je toe zijn gekomen. Blijf daar nog maar even zitten, dan komen ze nog een keer en kan ik mee.
Du bist jetzt eine Berliner, vet gaaf.
Kus van tante joke. -
09 Juni 2011 - 08:09
Marije:
Toppie! -
09 Juni 2011 - 15:56
Alma:
wel heftig he een rondleiding in het voormalig concentratie kamp. Daar wordt je stil van.........
Hoop dat je genoten hebt van het bezoek van je ouders en Thijs en Joyce.
Groetjes en blijven genieten he ;) -
10 Juni 2011 - 08:42
Juul:
Klinkt allemaal super, Eline! -
11 Juni 2011 - 15:06
Marria:
Hoi Eline,
kwam toevallig je blog tegen. Wij waren ruim een week geleden in Berlijn voor een wandelvakantie. Veel Westers in Berlijn zonder het van elkaar te weten. Je blog is heerlijk om te lezen. Geniet van Berlijn en zo nu en dan ga ik je blog lezen.
groet, Marria
