De megaschnitzel
Door: elieninberlien
Blijf op de hoogte en volg Eline
08 Mei 2011 | Duitsland, Berlijn
Afgelopen week was Marleen een paar dagen op bezoek. Een korte samenvatting: Berliner Weisse drinken op het terras, Reichstag by night, wandelen door Prenzlauerberg en Kreuzberg, uit eten in Russisch restaurant, op de fernsehturm genoten van het uitzicht, brezelbar (lekker!), chillen bij Flughafen Tempelhof, lekkernijen eten op de Turkse markt en last but not least het eten van een enorme schnitzel in een restaurant waar ze de grootste van Duitsland serveren (dat hebben we geweten).
De foto's vertellen de rest:
https://picasaweb.google.com/106269621317689037038/MaiUndMarleen?authkey=Gv1sRgCOiTosvmhe3KgAE&feat=directlink
Gelukkig ben ik ook nog serieus geweest en kan ik voor de liefhebbers dit gedicht niet achterwege laten, dat ik schreef na een filosofisch gesprek met mijn huisgenoot over, jawel, de Duitse schuldvraag en waarna een bezoek in het park me de inspiratie gaf tot het volgende:
Op zondag
De kinderen spelen
In het gras bij een hoge fontein
Ze weten nog niet wie Hitler was
Vandaag, op zondag,
In volkspark Friedrichshain
Kan en zal een kind zich ooit
Duits durven voelen?
Ik hoef het niet te vragen
Want ik ken nu de paradox
Ik weet hoe dit land,
Hoe deze stad, hoe Berlijn verzoekt
Soms de sporen te verbergen van een geschiedenis
Waarop men niet trots kan zijn
En toch voel ik hier de vrijheid,
En een rebellie, een zelfspot,
liefde voor een getroffen stad, die
Een uitgesproken charme heeft
En de kinderen spelen verder
Ze weten nog van niets, ze gooien
Steentjes in het water dat stroomt
ja, waarom is het geen droom
Dat deze kinderen het weten,
Niet vergeten, maar hun geschiedenis
Vergeven zodat de liefde boven drijft
En niet zoals de steentjes zinken
En gebukt gaan onder wat was
Dat was het dan weer (en is het niet geweldig dat ik mijn tot nu toe kortste blog heb weten te schrijven?)
De foto's vertellen de rest:
https://picasaweb.google.com/106269621317689037038/MaiUndMarleen?authkey=Gv1sRgCOiTosvmhe3KgAE&feat=directlink
Gelukkig ben ik ook nog serieus geweest en kan ik voor de liefhebbers dit gedicht niet achterwege laten, dat ik schreef na een filosofisch gesprek met mijn huisgenoot over, jawel, de Duitse schuldvraag en waarna een bezoek in het park me de inspiratie gaf tot het volgende:
Op zondag
De kinderen spelen
In het gras bij een hoge fontein
Ze weten nog niet wie Hitler was
Vandaag, op zondag,
In volkspark Friedrichshain
Kan en zal een kind zich ooit
Duits durven voelen?
Ik hoef het niet te vragen
Want ik ken nu de paradox
Ik weet hoe dit land,
Hoe deze stad, hoe Berlijn verzoekt
Soms de sporen te verbergen van een geschiedenis
Waarop men niet trots kan zijn
En toch voel ik hier de vrijheid,
En een rebellie, een zelfspot,
liefde voor een getroffen stad, die
Een uitgesproken charme heeft
En de kinderen spelen verder
Ze weten nog van niets, ze gooien
Steentjes in het water dat stroomt
ja, waarom is het geen droom
Dat deze kinderen het weten,
Niet vergeten, maar hun geschiedenis
Vergeven zodat de liefde boven drijft
En niet zoals de steentjes zinken
En gebukt gaan onder wat was
Dat was het dan weer (en is het niet geweldig dat ik mijn tot nu toe kortste blog heb weten te schrijven?)
-
08 Mei 2011 - 19:32
Tante Joke,:
Dank je Eline,
Je proeft en neemt het wel en wee van de grote wereldstad Berlijn tot je, dat doe je goed.
En dan het ontroerende gedicht.....jeetje ...nog even en je bent echt beter dan AnnieMG. Je weet nog dat je dat ooit zei.
Liefs en succes met alles, joke. -
10 Mei 2011 - 13:48
Anne:
Hey Eline,
Een korte blog is ook wel een fijn;)!
Een super mooi gedicht! ik denk dat jij het nog ver gaat schoppen meid!
Dikke knuffert en XXX Uit Sucre -
10 Mei 2011 - 19:02
Clasien:
hallo Eline,
Ik lees het al het gaat je goed in Berlijn. Een mooi gedicht. Ik had al op het vorige reisverslag geregeerd alleen vergeten op reactie plaatsen te drukken. Toen Richard wilde gaan lezen wat ik in mijn reactie had gezet bleek er niets op te staan. Toen kwam ik erachter dat ik niet op reactie plaatsen had gedrukt.
Hier gaat alles gestaag zijn gangetje. Jij hebt al veel van Berlijn gezien als ik de reisverhalen lees. Geniet ervan en zeker van de heerlijke grote schnitsels. Wij waren op vakantie in Luxemburg en zaten dicht bij de Duitse grens en toen zijn wij ook steeds in Duitsland wezen eten bij een tentje waar ze heerlijke wel 10 verschillende soorten schnitzels hadden. je moet dan wel van vlees houden. Ik wens je nog een gezellige tijd in Berlijn. Groetjes Clasien.
